Na današnji dan navršava se 150 godina od rođenja najvećeg srpskog komediografa Branislava Nušića (1864-1938)

Branislav Nušić se rodio kao Alkibijad Nuša u pravoslavnoj cincarskoj porodici Ljubice i Đorđa Nuše, u Beogradu, 20. oktobra (6. novembra) 1864. godine.

Sa navršenih 18 godina je promenio ime i prezime u Branislav Nušić. Nakon završene gimnazije, studirao je pravo i diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu. Iako je učestvovao u srpsko-bugarskom ratu 1885. godine, u pesmi "Dva raba" je, kako su ocenili cenzura i sud, ismejao kralja Milana i njegovu ulogu u tom ratu, i pesnik je zaradio dve godine robije.

Posle toga je, ipak, dobio državnu službu u konzularnom predstavništvu u Bitolju, a potom u Prištini. Iz prištinskog iskustva nastala su potresna "Pisma konzula". Od 1900. je radio u Ministarstvu prosvete Srbije a potom je dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu i upravnik Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.

Prvu komediju "Narodni poslanik" napisao je 1883, kao devetnaestogodišnjak, a ona je prvi put igrana desetak godina kasnije. Još teže se probijalo "Sumnjivo lice", na prvo izvođenje te komedije se čekalo 25 godine.

Napisao je oko 100 dramskih dela, uglavnom komedija. Najpoznatije su: Ožalošćena porodica, Gospođa ministarka, Svet, Narodni poslanik, Sumnjivo lice i druge.

Nušić je u vreme Prvog svetskog rata rukovodio pozorištem u Skoplju u dva navrata, 1915. i nakon proboja Solunskog fronta, 1918. godine. Posle rata bio je upravnik Narodnog pozorišta u Sarajevu, a po povratku u Beograd izabran je za dopisnog a od 1933. za redovnog člana Srpske kraljevske akademije.

Autor je i nekoliko drama, među kojima: "Kirije", "Tako je moralo biti", "Pučine" i romana "Hajduci", "Autobiografija". Nušić ima spomenik u Beogradu, blizu Narodnog pozorišta, njegovo ime nosi ulica koja spaja Terazije i Dečansku ulicu.

Ima i ulicu u Smederevu, gradu u kojem je živeo u detinjstvu, a njegovo ime nose i ulice u Novom Sadu, Kragujevcu, Subotici, Obrenovcu, Soko Banji, Banji Koviljači, Ivanjici.

Nušićevo ime nose ulice u Sarajevu i Tuzli (Federacija BiH), u Prijedoru (Republika Srpska), u Borovu i Mirkovcima (Hrvatska) i drugim mestima širom bivše Jugoslavije.