Iako otkriće ne isključuje mogućnost da su paleolitski umetnici puštali mašti na volju, velika je verovatnoća da su pegavi konji živeli i u tom periodu

NJUJORK - Genetski materijal uzet iz kostiju i zuba divljih konja, od kojih su mnogi uginuli pre više od 20.000 godina, pružio je odgovore na dugogodišnju debatu o paleolitskim umetnicima i njihovom slikarstvu.

Već godinama stručna javnost ne može da se složi oko toga da li su pojedini paleolitski umetnici slikali svet kakav vide ili izmišljeni svet. Najbolji primer te debate je slika pegavog konja u Peš Merleu, pećini na jugu Francuske na kojoj se vidi 25.000 godina stara predstava konja sa pegama. I dok su pege kod savremenih konja uobičajene, verovalo se da su one proizvod kasnijeg odomaćenja i da nisu postojale u vreme paleolita. Ispostavilo se da je to uverenje bilo pogrešno.

Međunarodni tim stručnjaka ispitao je DNK uz pomoć ostataka konja koji su nisu pripitomljeni i koji su pronađeni u Evropi i Sibiru. Tim je, kako prenosi stručni list "Arheologija", pronašao genetske varijacije koje se javljaju kod pripitomljenih konja u više od 20 procenata uzorka. Iako otkriće ne isključuje mogućnost da su paleolitski umetnici puštali mašti na volju, velika je verovatnoća da su pegavi konji živeli i u tom periodu, zaključuje list.