SRBI JOŠ UVEK NA NIČIJOJ ZEMLJI: Krivokapić im preti povratkom DPS-a kome neće da oduzme poluge vlasti

Vlast u Crnoj Gori se formalno promenila nakon parlamentarnih izbora 30. avgusta, što se ne može reći za položaj Srba u Crnoj Gori.

Za svo to vrijeme, šačica tzv. komita, podstaknuta od strane DPS-a i njima bliskih tajkuna i medija, iz nedelje u nedelju nekažnjivo pravi izgrede širom Crne Gore i svojim šovinističkim parolama ugrožava egzistenciju i suživot sa svojim komšijama, koji su te iste poruke mržnje slušali sa najviših državnih adresa.

Bogomolje SPC-a se skrnave, a njeni sveštenici se verbalno i fizički napadaju još žešće nego za vrijeme vladavine prethodnog režima, samo sada od njihovih pristalica. Srbima se sa raznih, pa i zvaničnih domaćih adresa, i dalje spočitava da nisu naučili istorijske lekcije u kojima je debelo podvučeno da su odgovorni za zločin u Srebrenici koji oni kvalifikuju kao genocid, da su isključivi krivci za raspad bivše Jugoslavije, da ni u najluđim snovima ne pomišljaju da izgovore rečenicu da je Kosovo i Metohiju sastavni dio Srbije i Srpstva i da su zbog južne srpske pokrajine od NATO zločinaca (sada prosvećenih partnera) bili zasuti siromašnim uranijumom, od kojeg i danas umiru. Saradnja sa Rusijom, izuzev jednostrano u oblasti turizma, i dalje je tabu tema o kojoj se smije samo krišom misliti, nikako je javno izgovoriti, a tek delati u tom pravcu…!

Položaj Srba u društvu dodatno pogoršavaju DPS, SDP, SD i manjinske stranke sa svojim konstantnim i malicioznim tvrdnjama da je Srpstvo okupiralo i ugrozilo Crnu Goru, čime srpskom narodu crtaju metu na čelo.

Na osnovu svega navedenog, sa sigurnošću se može tvrditi da se položaj Srba nije popravio od 4. decembra i da se trenutno nalaze u nekom međuprostoru, između vlasti koja nema snage, ne želi ili ne sme efektivnije da se bori za poboljšanje njihovog statusa i formalne opozicije čija se srbofobija povećava iz dana u dan.

Težak položaj srpskog naroda uveliko koristi premijer Krivokapić koji ih plaši eventualnim povratkom DPS-a, iako istovremeno nije sve poluge vlasti oduzeo partiji koja je i dalje ima neformalnu kontrolu nad pojedinim društvenim procesima u državi.

Premijer nikako da se postavi prema Milu Đukanoviću i njegovoj ekipi onako kako su oni zaslužili i kako su građani očekivali. Stiče se utisak da Đukanović ne može da se vrati nazad, jer nikad nije ni silazio sa vlasti.

Ono što su Srbi jedino dobili i čime će izgleda morati da se zadovolje jesu usvojene izmene i dopune Zakone o slobodi veroipovjesti. I to je to! Za nešto više moraće čekati neka bolja vremena!

A položaj Srba u Crnoj Gori možda i najbolje ilustruje status ministara u Vladi- Vladimira Leposavića i Vesne Bratić koji su istovremeno izloženi napadima opozicije i delova vladajuće većine čim iz njihovim izjava i dela provijava Srpstvo. Oni su na svojoj koži osjetili kako je teško biti Srbin u Vladi, a kamoli u zajednici u kojoj je Srbima tokom vladiavine DPS-a bilo sistematski zabranjeno da napreduju na društvenoj ljestvici.

A ukoliko i se poneki Srbin ili Srpkinja probije na neku funkciju na njih se i dalje gleda sa zazorom i čeka im se i najmanja greška kako bi se degradirali i vratili na mjesto koje su zauzimali u prethodnom periodu. Primer za to je učiteljica iz Pljevalja Bojana Đačić koja je zbog slike sa srpskim nacionalnim obilježjima-šajkačom i guslama u kući sa mjesta v.d. direktora Osnovne škole “Ristan Pavlović” smenjena samo dva dana nakon što je imenovala na tu dužnost.

Ukoliko se nešto drastično ne promijeni u narednom periodu, izvesno je da će se borba Srba za svoja prava u Crnoj Gori nastaviti, samo u nekom drugačijem obliku nego što je bilo dosada.

(Kurir.rs/radiojadran.com)